L'expressivitat de la senzillesa: L'anàlisiverbal de la traducció entre el català il'esperanto

Abstract

Partint des de la voluntat difondre l'esperanto i eliminar els estigmes negatius que pot tenir,aquest treball analitza la senzillesa gramatical de l'esperanto i la contraposa a la complexitatverbal del català. Per dur a terme aquesta tasca s'analitzen els temps verbals, una de les partsmés importants de l'oració, de dues obres literàries que tenen el català o l'esperanto com allengua original i les seues traduccions a l'altra llengua. Mitjançant aquesta tasca podemobservar com els traductors han afrontat i solucionat els reptes que es plantegen quan unallengua té molta més varietat en la construcció verbal que l'altra per no caure en repeticions osimplificacions innecessàries. Aquesta dicotomia s'ha de veure com un avantatge a l'hora detraduir ja que obliga al traductor a reflexionar més cada un dels elements de l'oració.

Kun la volo de difuzi Esperanto kaj forigi la negativan stigmon ke ĝi povas teni, ĉi tiu esploroanalizas la klaran gramatikon de Esperanton kaj alfrontas ĝin al la malklara kataluna verbado.Por fari tion oni analizas la verbadojn, unu el la plej gravaj partoj de la frazo, de du literaturajverkoj kiuj havas la katalunan lingvon aŭ Esperanton kiel originalan lingvon kaj ĝiaj tradukojen la alian lingvon. Pere de tiu tasko, oni povas vidi kiam la tradukistoj frontis kaj solvis ladefio ke aperas kiam unua lingvo havas plej variantojn ol la alia rilati la verbadon sen fariripetojn aŭ malbezonatajn klariĝojn. Oni devas vidi ĉi tiun diĥotomion kiel avantaĝon en latradukado ĉar faras pripensi pli ĉiuj elementoj de la frazoj al la tradukisto.