Espacios domésticos de resistencia: la cama en el arte de los siglos XX y XXI desde una perspectiva de género
Visualitza/
Metadades
Mostra el registre complet de l'elementcomunitat-uji-handle:10234/10
comunitat-uji-handle2:10234/158177
comunitat-uji-handle3:10234/606
comunitat-uji-handle4:10234/193818
REVISTESMetadades
Títol
Espacios domésticos de resistencia: la cama en el arte de los siglos XX y XXI desde una perspectiva de géneroAutoria
Data de publicació
2021Editor
Universitat Jaume I. Institut Universitari d’Investigació Feminista i de Gènere Purificación EscribanoISSN
1132-8231; 2340-4795Cita bibliogràfica
Panea, José Luis. Espacios domésticos de resistencia: la cama en el arte de los siglos XX y XXI desde una perspectiva de género. Asparkía. Investigació feminista, 2021, 38: 341-367.Tipus de document
info:eu-repo/semantics/articleVersió de l'editorial
https://www.e-revistes.uji.es/index.php/asparkia/article/view/4576/6547Versió
info:eu-repo/semantics/publishedVersionParaules clau / Matèries
cama | arte contemporáneo | género | resistencia | espacio doméstico | bed | contemporary art | gender | resistance | domestic space
Resum
La cama, en tanto soporte y alegoría del cuerpo, alude a nuestra dependencia humana
originaria, siendo su función central en la definición del ámbito doméstico. Este enser, por
tanto, problematiza la cuestión de la ... [+]
La cama, en tanto soporte y alegoría del cuerpo, alude a nuestra dependencia humana
originaria, siendo su función central en la definición del ámbito doméstico. Este enser, por
tanto, problematiza la cuestión de la intimidad y adquiere una marcada connotación de género pues dicho ámbito tradicionalmente ha sido reconocido como femenino. Lo doméstico
es la esfera del descanso y la comodidad, pero también del trabajo rutinario despreciado, a
cuya visibilización ha contribuido la labor deconstructiva del arte y la crítica feminista. Por
ello, desde la Estética y Teoría de las Artes analizaremos las principales exposiciones y obras
de mujeres artistas que se han dirigido de forma crítica a la cama desde diversos medios.
Nuestra genealogía abarcará principalmente los siglos xx y xxi para valorar la actualidad de
dicho mueble como límite posibilitante, como un escenario a menudo opresor y estetizante
pero a la vez presto a la subversión y resignificación. [-]
The bed, as support and allegory of the body, alludes to our original human dependence,
having a central function in the definition of the domestic sphere. Hence, this piece of furniture
makes an issue on the question ... [+]
The bed, as support and allegory of the body, alludes to our original human dependence,
having a central function in the definition of the domestic sphere. Hence, this piece of furniture
makes an issue on the question of intimacy and acquires a marked gender connotation since
this sphere has traditionally been recognized as feminine. The domestic is the place of rest and
comfort, but also of despised routine work, to whose visibility the deconstructive task of art
and feminist criticism has contributed. Therefore, from the Aesthetics and Theory of the Arts,
we will analyze the main exhibitions and the artworks of women artists who have addressed
the bed critically from different media. Our genealogy will mainly cover the 20th and 21st
centuries to value the relevance of said furniture as an enabling limit –as an often oppressive
and aestheticizing scenario, but at the same time prone to subversion and resignification. [-]
Publicat a
Asparkía: investigació feminista, 2021, núm. 38Drets d'accés
info:eu-repo/semantics/openAccess